- neramybė
- neramýbė sf. (1) Mrj, neramỹbė (2) 1. žr. neramumas 1: Kaži kokia nepaprasta neramybė jį kankino LzP. Neramybę jaučiu širdyje Blv. ^ Turi pinigų, turi ir neramybę PPr301. Jei niekas kaklo negriaužia, tai žmogus neramybę jaučia LTR(Pn). 2. ramybės nebuvimas, triukšmas: Namie buvo neramybė, tai parbėgo tekinas Grl.
Dictionary of the Lithuanian Language.